Warszawa jest największym miastem w Polsce pod względem liczby ludności i powierzchni, liczącym odpowiednio 1850 000 mieszkańców i 517 kilometrów kwadratowych, a od początku XVII wieku jest także stolicą Polski. Uważana za jedno z najbardziej zielonych miast świata, na każdego mieszkańca Warszawy przypada 110 metrów kwadratowych zieleni.
Pierwsza wzmianka historyczna o Warszawie pochodzi z początków XIV w., kiedy rządził nią książę Bolesław II Mazowiecki. Swoją siedzibę założył w zachodniej części miasta, nad brzegiem Wisły, na południe od późniejszego Pałacu Królewskiego.
Warszawa została zjednoczona po 4 wiekach secesji na rzecz Korony Polskiej w 1526 roku, po bezdzietnej śmierci ostatniego księcia z dynastii Piastów Janusza.
Kiedy w 1569 roku zawiązała się Unia Lubelska, czyli powstała Rzeczypospolitej Obojga Narodów, Warszawa dzięki swojemu położeniu geograficznemu, będąc pośrodku Krakowa i Wilna, początkowo stała się miejscem obrad parlamentu obu krajów i Wolnej Elekcji. Na początku XVII w. król Zygmunt III Waza ostatecznie przeniósł siedzibę królewską do Warszawy. Dzięki temu miasto liczące zaledwie 4 wieki staje się politycznym centrum ogromnego nowego państwa, rozpostartego na około milion kilometrów kwadratowych, co oznacza szybki rozwój gospodarczy i kulturalny grodu. Ten wielki postęp został przerwany najazdem szwedzkim w 1655 r., który był jednocześnie początkiem ostatecznego podziału Rzeczypospolitej Obojga Narodów i podziału jej między Rosję, Prusy i Austrię w 1795 r.
Warszawa w czasie 123 lat zaborów:
•1795-1806 za czasów dynastii pruskiej,
•1807-1814 stała się oficjalną stolicą Wielkiego Księstwa Warszawskiego, marionetkowego państwa I Republiki Francuskiej założonego przez Napoleona Bonaparte w wyniku pokonania Prusów,
• 1815-1915, po ostatecznej klęsce Napoleona, decyzją Kongresu Wiedeńskiego, Warszawa znalazła się na 100 lat pod jarzmem rosyjskim.
• Lata 1915-1918, wraz z wybuchem I wojny światowej, Rosja carska wycofała się, a Warszawa została oblężona przez Niemcy.
Warszawa w ciągu 123 lat braku niepodległości Polski pozostawała niezmiennie w silnym duchu patriotycznym, gotowa walczyć o przywrócenie jej niepodległości. Kiedy Polska wreszcie odzyskała wolność w 1918 roku, w wyniku klęski wszystkich trzech zdobywców pod koniec I wojny światowej, ona także stanęła po stronie niepodległego państwa.
W latach 1918-1939, między dwiema wojnami światowymi, Warszawa, jako stolica wolnego już kraju, przeżyła szybki rozwój we wszystkich sektorach, stając się jednym z najbardziej rozwiniętych miast współczesnej Europy.
W okropnościach II wojny światowej jej mieszkańcy bronili się zaciekle i nieustannie, nie myśląc o zachowaniu życia, walcząc warszawiacy organizowali częste zamachy przeciwko okupacji hitlerowskiej, w celu wyzwolenia ojczyzny. Niestety, taka postawa uczyniła Warszawę pierwszą na świecie ofiarą tej katastrofalnej wojny. Z 1200 000 mieszkańców w 1939 r., pod koniec wojny pozostało niecałe 300 000. Najwięcej zginęło podczas holokaustu w getcie żydowskim (1940-43), który był jednocześnie największym w tej wojnie gettem, skupiającym ponad 450 000 osób, a w Powstaniu Warszawskim w sierpniu-wrześniu 1944 r. życie straciło około 200 000 mieszkańców miasta.
Zachodnia część Warszawy została niemal doszczętnie zniszczona (ponad 85%, budynków). Chociaż w ciągu 10 lat Warszawa w dużej mierze odrodziła się. Do dziś odbudowuje budynki zniszczone wojną.
Po II wojnie światowej Polska na mocy porozumień sojuszniczych (a właściwie zdrady) znalazła się pod kontrolą sowiecką, stając się członkiem koalicji wojskowej Układu Warszawskiego, który został podpisana w stolicy Polski w 1955 r. i rozwiązany w tym samym mieście w 1990 r.
Dzisiejsza Warszawa to prawdziwie europejskie miasto ze wszystkimi udogodnieniami, jakie może zaoferować nowoczesne miasto. To centrum Europy Wschodniej, gdyż większość firm działających na terenie państw byłego bloku wschodniego ma swoją siedzibę w Warszawie, jako jednym z najbezpieczniejszych i najbardziej rozwiniętych miast tej części Europy.